Skargi na sędziów najczęściej dotyczą ich zachowania podczas rozpraw lub sposobu prowadzenia postępowania. Poniżej przedstawiamy najczęstsze zarzuty zgłaszane w skargach:
- Przewlekłość postępowania
Skargi związane z opóźnieniami w rozpoznaniu spraw, odraczaniem rozpraw bez uzasadnienia lub długim czasem oczekiwania na wyrok.
- Stronniczość lub brak bezstronności
Zarzuty o faworyzowanie jednej ze stron, np. przez sposób zadawania pytań, ocenę dowodów lub stosunek do uczestników postępowania.
- Niewłaściwe zachowanie w trakcie rozprawy
Skargi na brak kultury osobistej, nieuprzejmość, przerywanie wypowiedzi, lekceważące uwagi lub traktowanie stron w sposób poniżający.
- Odmowa lub ograniczenie prawa do wypowiedzi
Dotyczy sytuacji, w których sędzia nie pozwala stronie przedstawić swoich argumentów lub dowodów, co może być postrzegane jako naruszenie prawa do obrony.
- Błędy proceduralne
Zarzuty o niezachowanie formalności procesowych, np. niewłaściwe pouczenie stron, błędy w protokołowaniu rozprawy lub nieprzestrzeganie terminów.
- Przyjęcie błędnej interpretacji prawa
Skarżący mogą twierdzić, że sędzia zastosował przepisy prawa w sposób niewłaściwy lub niespójny z orzecznictwem.
- Nieuzasadnione odraczanie lub opóźnianie wydania wyroku
Dotyczy sytuacji, w których wydanie wyroku lub decyzji przeciąga się bez uzasadnienia.
- Brak uzasadnienia wyroku lub jego nierzetelność
Skargi mogą odnosić się do uzasadnień, które są zdaniem skarżących lakoniczne, nierzetelne lub nieodpowiadające na zarzuty i argumenty stron.
- Niewłaściwe traktowanie świadków i uczestników postępowania
Dotyczy nieuprzejmego lub lekceważącego podejścia wobec świadków, biegłych lub innych uczestników.
- Odmowa wyłączenia sędziego
Zarzuty dotyczą sytuacji, gdy sędzia nie wyłączył się z postępowania mimo wniosku o wyłączenie z powodu podejrzeń o stronniczość.
Art. 224. [Wywieranie wpływu na czynności urzędowe] § 1. Kto przemocą lub groźbą bezprawną wywiera wpływ na czynności urzędowe organu administracji rządowej, innego organu państwowego lub samorządu terytorialnego, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Tej samej karze podlega, kto stosuje przemoc lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia funkcjonariusza publicznego albo osoby do pomocy mu przybranej do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej. § 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 2 jest skutek określony w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. … straszenie lekarzy w SU… Czytaj więcej »