Skargi na sędziów najczęściej dotyczą ich zachowania podczas rozpraw lub sposobu prowadzenia postępowania. Poniżej przedstawiamy najczęstsze zarzuty zgłaszane w skargach:
- Przewlekłość postępowania
Skargi związane z opóźnieniami w rozpoznaniu spraw, odraczaniem rozpraw bez uzasadnienia lub długim czasem oczekiwania na wyrok.
- Stronniczość lub brak bezstronności
Zarzuty o faworyzowanie jednej ze stron, np. przez sposób zadawania pytań, ocenę dowodów lub stosunek do uczestników postępowania.
- Niewłaściwe zachowanie w trakcie rozprawy
Skargi na brak kultury osobistej, nieuprzejmość, przerywanie wypowiedzi, lekceważące uwagi lub traktowanie stron w sposób poniżający.
- Odmowa lub ograniczenie prawa do wypowiedzi
Dotyczy sytuacji, w których sędzia nie pozwala stronie przedstawić swoich argumentów lub dowodów, co może być postrzegane jako naruszenie prawa do obrony.
- Błędy proceduralne
Zarzuty o niezachowanie formalności procesowych, np. niewłaściwe pouczenie stron, błędy w protokołowaniu rozprawy lub nieprzestrzeganie terminów.
- Przyjęcie błędnej interpretacji prawa
Skarżący mogą twierdzić, że sędzia zastosował przepisy prawa w sposób niewłaściwy lub niespójny z orzecznictwem.
- Nieuzasadnione odraczanie lub opóźnianie wydania wyroku
Dotyczy sytuacji, w których wydanie wyroku lub decyzji przeciąga się bez uzasadnienia.
- Brak uzasadnienia wyroku lub jego nierzetelność
Skargi mogą odnosić się do uzasadnień, które są zdaniem skarżących lakoniczne, nierzetelne lub nieodpowiadające na zarzuty i argumenty stron.
- Niewłaściwe traktowanie świadków i uczestników postępowania
Dotyczy nieuprzejmego lub lekceważącego podejścia wobec świadków, biegłych lub innych uczestników.
- Odmowa wyłączenia sędziego
Zarzuty dotyczą sytuacji, gdy sędzia nie wyłączył się z postępowania mimo wniosku o wyłączenie z powodu podejrzeń o stronniczość.
Teoretyk, zajmujący się interpretacją przepisów, zamiast analizą zarzutów stron. Lekceważy klauzule generalne. Wąskie spojrzenie na sprawę, nawet ograniczone, koncentruje się wyłącznie na literze prawa. A gdzie duch prawa? Zupełny brak wnikliwości i wszechstronnego rozpatrzenia sprawy. Podejrzewam jednostronność. Brak uzasadnienia podejmowanych decyzji w kwestii kosztów – nieracjonalne rozstrzygnięcie. Brak analizy orzeczenia w I instancji, brak odniesienia do zarzutów apelacji. Uzasadnienie wyroku wyjątkowo powierzchowne i przede wszystkim rozczarowująco mierne. Brak refleksji. Nie powinien orzekać w sądzie odwoławczym.